10 Vragen aan…

11 feb 2019

Henriëtte Kessler-Wijnen, een van de oprichters van MusicalMakers, is onlangs afgetreden als bestuursvoorzitter. Na ruim 25 jaar in het bestuur was het wel mooi geweest. Zita Leite Ribeiro neemt het stokje van haar over. Een gesprek met beiden over afzwaaien en mogelijke comebacks.

Henriëtte, het is inmiddels meer dan een kwart eeuw geleden dat je samen met je broer Arjan de stichting MusicalMakers oprichtte. Had je ooit kunnen dromen dat het zou uitgroeien tot de semi-professionele vereniging die het nu is?

Henriëtte: “Nee, maar ik kan er natuurlijk alleen maar trots op zijn! Zelf ben ik meer iemand die wel ziet wat er op mijn pad komt. Arjan is ambitieuzer en heeft meer de behoefte dingen groter te maken en ‘uit het schuurtje’ te groeien.

Kun je kort vertellen hoe de vereniging in de loop der jaren is gegroeid?

“We begonnen officieel in 1992 toen we ons als stichting hadden ingeschreven. Arjan zat al 100 jaar bij de Boxmeerse Harmonie (grapt) en wilde met die mensen een musical schrijven. Ik deed als vanzelfsprekend mee, want ik heb hem altijd gevolgd. Het is nou eenmaal zo dat als je Arjan vraagt, mij erbij krijgt (lacht).

De eerste volwaardige, maar ook wel amateuristische musical die we schreven heette: ‘De volgende noot’ en was ter ere van een jubileum voor diezelfde Harmonie. Daarna hadden we de slag te pakken en maakten we ‘De Nieuwe Kerk’ voor de kerk in Boxmeer. Verder deden we meer kleinere dingen zoals verhalen in combinatie met liedjes of kindertheater, bijvoorbeeld ‘De kleine Zeemeermin’.

Toen Jarno Scholten en Jet Pit (red. muzikaal leider resp. regisseur) er in 2008 bij kwamen, groeiden we heel hard en konden we voor de musical Verona niet alles meer samen regelen. Mede hierdoor was dit het omslagpunt om vereniging te worden. We gingen audities invoeren en contributie van de leden vragen.”

Heb je tot dusver altijd in het bestuur gezeten? Hoe lang ben je voorzitter geweest en waarom stop je nu op je hoogtepunt?

“Zolang MusicalMakers bestaat, heb ik in het bestuur gezeten – al waren de taken toen anders dan toen we nog alleen een stichting waren. Voorzitter ben ik alleen de afgelopen twee jaar geweest. Na Catriona (2016) stopte Arjan als voorzitter en volgde Johan Wijnen hem op. Korte tijd later nam ik het van hem over.

Met een oma-rol in de musical Catriona leek het me een goed moment om te stoppen (lacht). Nee, na Catriona was er een algehele behoefte aan ‘verfrissing’. Dat leverde uiteindelijk nieuwe leden in het bestuur op, met Johan dus als nieuwe voorzitter en met Samantha Janssen ook een nieuwe regisseur. Mijn aandeel als bestuurslid vond ik op dat moment genoeg. En ik heb alle vertrouwen in Zita die nu dus de nieuwe voorzitter is geworden.

MusicalMakers ziet zichzelf graag als een grote familie. Welk familielid zijn jullie en waarom? Denken jullie dat deze rol gaat veranderen nu je geen voorzitter meer c.q. nieuwe bestuursvoorzitter bent?

Zita: “Ik zie mezelf denk ik als zus? Ik ben als zestienjarige begonnen en werd destijds bij wijze van als ‘jonge zusje’ aan de hand genomen. Ik ben er ook zo nu en dan even tussenuit geweest maar toch merk je dat je in de loop der jaren meegroeit met de groep! Daarnaast ben ik iemand die graag observeert. Na al die jaren heb ik wel een beeld van hoe het werkt bij MusicalMakers.

Henriëtte: “Als zus van de oprichter zou ik mezelf ook het liefst als een zus zien – hoewel ik ook een beetje moeder ben geworden. Met mijn afzwaaien zie ik mezelf meer als een huisvriend.”

Zita, je bent na je aanmelding voor het bestuur meteen de nieuwe voorzitter geworden. Heeft dat je verrast en heb je ervaring op dat gebied?

Zita: “Ze hebben me een beetje gebombardeerd tot voorzitter (lacht). Ik heb niet direct ervaring binnen een bestuur maar dergelijke processen waar je mee te maken krijgt zijn mij niet onbekend. Je ziet soms dat mensen hetzelfde doel voor ogen hebben maar het via andere wegen willen bereiken. Niets mis mee maar dat kan soms tot discussie leiden. Als voorzitter hoop ik dergelijke processen in goede banen te kunnen leiden. Want soms is een discussie nodig om samen het beste resultaat te kunnen bereiken. En dat gaat goed komen, daarover heb ik geen twijfel.”

Wie is de voorzitter Zita?

Zita: “Ik heb een helikopter-view en hou de zaken graag scherp. Ik fungeer als een soort paraplu. Als voorzitter wil ik goed voor ogen houden dat meningen kunnen variëren maar dat ze ook goed bedoeld zijn. De goede bedoeling moet helder blijven en wil ik blijven benoemen, ook als een beslissing achteraf niet goed is uitgepakt. We zijn er om er samen iets moois van te maken. Een dergelijke houding vind ik ook goed passen bij mijn rol van ‘zus’ binnen de grotere familie. We kunnen elkaar soms misschien wel de haren uittrekken maar uiteindelijk blijf je familie.”

Henriëtte, wij kunnen ons niet voorstellen dat je met betrekking tot MusicalMakers helemaal achterover gaat leunen. Je stopte eerst als castlid, nu als voorzitter maar tijdens de voorstellingen was je tot nu toe ook actief achter de schermen en zong je mee in het muzikale bingoproject Zingo. Kun je over de ontstaansgeschiedenis daarvan iets meer vertellen? En kunnen we voor de Zingo (of iets anders) op je blijven rekenen?

Henriëtte: “Oh zeker, dat blijf ik doen. De spullen voor de Zingo staan ook nog bij mij (lacht). Zingo ontstond na Catriona. We hadden een sabbatical van een half jaar genomen, waarbij we teruggingen naar de roots. Gezamenlijk is er nagedacht over projecten met als doelgroep kinderen, ouderen en iedereen. Daaruit kwamen de projecten ‘Piete op Viziete’ en ‘Zingo’ voort en hebben we eenmalig een concert in Siebengewald opgevoerd.
Ik wil bij MusicalMakers nu vooral de ‘gaten vullen’. Als er iets ontbreekt, mogen ze aankloppen, maar ik wil niet meer de algehele verantwoordelijkheid. Maar helpen kom ik zeker!

Daarnaast bestaat de stichting nog en zou ik kleinschalige projecten, zoals we die in de beginjaren hebben aangevlogen, best weer eens willen oppakken. Zelf op een groot podium staan sluit ik ook niet uit. Wie weet, kom ik dus nog wel eens terug…“

De Vasim is een prachtige locatie voor het opvoeren van Jack the Ripper, de musical die komend najaar wordt uitgevoerd. Anderzijds is het een lege ruimte, die moet worden ingericht. Het was van tevoren bekend dat daar een grote uitdaging ligt – mede omdat je niet altijd alles van te voren kunt overzien. Zijn er nog meer uitdagingen?

Zita: “De grootste uitdaging wat de locatie betreft, is het plaatje te realiseren dat we in ons hoofd hebben. De decor-commissie heeft een bepaald beeld en dat moet concreet worden gemaakt.

Henriëtte: “Een andere uitdaging is ervoor te zorgen dat iedereen beseft dat er in de week van de uitvoering gewoon nog veel moet gebeuren, bijvoorbeeld het opbouwen van het decor. Samen heb je dan letterlijk nog een berg werk te verzetten! Maar het maakt ook dat je daardoor met elkaar in dezelfde bubble komt. En ondanks de stress en twijfel die sommigen de weken voor de uitvoering hebben, moet je erop vertrouwen dat het altijd goed komt. Dat komt het namelijk ook.”

Zita: “Precies. Commitment is ook erg belangrijk. Iedereen is zo sterk als de zwakste schakel. Stuk voor stuk zijn we allemaal onderdeel van het grotere geheel en daardoor onmisbaar.

Henriëtte: “We willen bij audities al bepalen of iemand bij de groep past. Ook al kan diegene heel goed zingen, passen staat voorop. Lol met elkaar is het allerbelangrijkste, of je nou wel of geen rol hebt.”

Zita, hoop je nog spelend lid te zijn als jij je hoogtepunt over ca. 30 jaar hebt bereikt?

Zita: “Oeps, dan ben ik bijna zestig (lacht). Ik denk niet dat ik dan nog speel of ik doe het wéér omdat ik het te veel heb gemist!”

Hoe zou je MusicalMakers dan het liefste zien?

Zita: “Als ik dit seizoen zie dat oud-leden ook weer terugkomen, is het echt wel zo dat het eens een MusicalMaker altijd een MusicalMaker waar is. Hopelijk is dit dan nog steeds het geval.”

Bedankt voor jullie tijd, dames!

Zita, toi toi toi als voorzitter!
Henriëtte, tot snel!