Na de succesvolle musical Ketters is Samantha Janssen ook de regisseur voor MusicalMakers’ volgende productie Jack The Ripper. Een gesprek over familiegevoel, spontane ideeën en rituelen.
Samantha, kun je kort iets over jezelf vertellen?
Mijn naam is Samantha Janssen, ik ben 36 jaar en sinds 1,5 jaar weer aangesloten bij MusicalMakers. Inderdaad…weer.
In het verleden was ik al actief voor de vereniging, omdat Jet Pit, destijds de regisseur, me toen had gevraagd te komen helpen. Sinds Ketters ben ikzelf de regisseur.
MusicalMakers ziet zichzelf graag als een grote familie. Welk familielid ben je hierin en waarom?
Als de artistieke, vrijgezelle tante die in een appartement 3-hoog woont met 2 katten en minstens één hond. Iedereen geneert zich een beetje voor me, maar ik word wel als eerste gebeld als er gesjouwd of aangepakt moet worden.
Wat is het gekste of grappigste wat je ooit bij MusicalMakers hebt meegemaakt?
Dat was bij de uitvoering van Romeo & Juliet zo’n tien jaar geleden. Ik deed toen dus achter de schermen allerlei hand- en spandiensten voor Jet Pit (red. zie vraag 1) en rende de hele tijd heen en weer. Dat is toch een van de meest hilarische dingen die me bij is gebleven.
Jack The Ripper, jouw tweede productie bij MusicalMakers dus als regisseur, wordt in oktober/november 2019 in Cultuurspinnerij Vasim uitgevoerd. Het artistieke team is ten opzichte van Ketters gewijzigd; de huidige bezetting maakt geen deel meer uit van de cast. Wat vind je hiervan en in hoeverre merk je dat?
Het was een grote voorwaarde van mij dat de leden van het creatieve team geen onderdeel meer zouden uitmaken van de cast. Bij Ketters wilde ik dat eigenlijk ook al, maar was ik er niet helemaal van het begin af aan bij. Er was toen geen tijd meer om het om te zetten.
Buiten de cast kijk je gewoon veel objectiever naar wat er allemaal op het podium gebeurt. Marga en Iris spelen niet meer mee (wat ik van tevoren uiteraard wel met hen heb overlegd) en kunnen zich nu volledig storten op hun vakgebied. Marga neemt daarbij de dans en choreografie op zich en Iris (logopediste van huis uit) focust zich op een juiste articulatie en accentuering. Dat werkt zo veel fijner.
Dit jaar waren de auditierondes anders dan vorig jaar. Je wilde dat nu iedereen spelauditie deed – ongeacht of iemand een rol wilde of niet. Wat was je gedachte hierachter en in hoeverre kun je dat gebruiken bij de voorbereiding van de (hoofd)rollen?
Als regisseur heb je vaak of de hele club voor je neus of alleen de solisten. Met de audities wilde ik íedereen een beetje leren kennen. Dit om te zien waarop ik ‘iemand kan helpen’ en ook omdat het een goede training is om te auditeren.
Een maakproces is vaak heel hectisch. Soms heb ik het idee dat ik ‘van iedereen’ ben. Ik hoef me maar om te draaien of er staat alweer iemand met een vraag. Dat is ook mijn werk en dat vind ik heerlijk, maar het maakt dat ik soms mensen uit het oog verlies als die bijvoorbeeld meer dansen dan spelen. Door deze audities heb ik iedereen gezien (een beetje dan) en dat vind ik als mens en regisseur heel fijn.
Daarnaast zijn audities altijd erg leuk om zo ook een andere kant van mensen te zien, want nu zaten er weer veel mooie en ontroerende momenten bij.
Het begon als spontaan idee van jou om een keer een weekendje/excursie naar Londen te plannen en daar de Jack The Ripper-tour te maken. Een groot deel van de groep omarmde dat voorstel en ging begin januari op eigen kosten mee. Heeft dat enthousiasme je verrast? Hoop je hiermee misschien stiekem meer te bereiken?
Dat had zeker geen hoger doel! Ik ben gewoon ‘Londen-gek’ en grijp elke gelegenheid aan om naar die stad te gaan 🙂 Dat zoveel mensen meegingen was erg tof!
Ik ben erg blij dat we de tour hebben gedaan. Het was gaaf om dat samen te doen maar wat er ook uitkwam is dat het een heel macaber, wreed verhaal is. Het verhaal van Jack the Ripper is door de jaren heen verschoven naar de entertainment-wereld waardoor je bijna uit het oog zou verliezen dat er wel echt dames vermoord zijn. En nog op gruwelijke wijze ook.
Dat vond ik erg mooi van de tour en tegelijk ook wel een kippenvelmoment. We maken een musical, het mag lekker over de top en entertainen, gruwelijk en komisch zijn, maar om even met de neus op de feiten gedrukt te worden dat er wel echt dames op een verschrikkelijke wijze vermoord zijn is denk ik wel goed.
Heb je andere uitvoeringen van Jack The Ripper gezien? En vind je dat een voordeel of juist een nadeel?
Nee, daar heb ik geen andere uitvoeringen van gezien. Ik zie dat niet meteen als een probleem. Voor de cast zal het misschien eerder een voordeel zijn geweest. Als ik Jack van tevoren al had gezien, kon ik me er uiteraard door laten inspireren en sommige zaken gebruiken voor onze voorstelling. Nu kan ik het allemaal zelf bepalen en dat vind ik ook gewoon leuk om te doen.
Welk verhaal zou je als musical ook graag op de planken willen zien?
Oh, zoveel. Om er een paar te noemen: Antigone, The Mist of Avalon, alles van Terry Pratchett (Engelse schrijver van fantasy-boeken waar enorm veel humor inzit en mijn grote inspiratiebron), Corpse Bride, De negen Levens, Kinderen van Moeder aarde.
Maar boven alles…De Erfenis, mijn eigen geschreven theaterstuk dat ook verfilmd gaat worden (straalt).
Jack the Ripper is voor jou (in 3 woorden)…
Een prachtige reis.
Waarom mag je déze Jack The Ripper echt niet missen?
Omdat het gewoon gaaf is en de spelers met passie op het toneel staan.
Nog een bonusvraag: Kun je tenslotte al een tipje van de sluier oplichten?
Nope, kom maar gewoon kijken!
Dank je voor je tijd, Sam!
We zijn erg benieuwd naar Jack The Ripper.
Toitoitoi met de voorbereiding!